Ұлы Жеңіске 80 жыл!

Опубликовано:

Автор:

в категории

 «Ешкім де, ештеңе де  ұмытылмайды!»

Біз-бақытты  ұрпақпыз. Бүгінгі бақытты өмірге жеткеніміз Ұлы Отан соғысында елімізді қорғаған  аға  ұрпақтың, ардагерлеріміздің  арқасы.

Осы бақытымызды, шаттық күндерімізді бағалай білейік!

Сол сұрапыл соғысқа қатысып, Ұлы Жеңісті алып берген  әрі ерен еңбегімен соңынан өшпес із қалдырған әкелері мен аталары туралы Қазақстан Республикасы Цифрлық даму, инновациялар және аэроғарыш өнеркәсібі министрлігі қызметкерлерінің жазбаларын назарларыңызға ұсынамыз. 

 

Сіздердің есімдеріңіз біздің есімізде

Менің атам, Дүйсембеков Қабдолла 1921 жылы дүниеге келген.

1942 жылы ол соғысқа аттанып, Беларусь майданында атқыш болып шайқасқан. 1943 жылы оң аяқтан шрапнельмен жараланып, демобилизацияланған.

1944 жылы атам Қарқаралыға оралған соң Қаздрамтеатрдың директоры қызметіне қайта кірісті. Оның жұбайы, анам жағынан әжем Тойымбекова Бозшатай (1920 ж.т.) соғыс жылдары майданға хат жіберіп, тылда еңбек етіп, атаның қайтып келуін асыға күткен. 1945 жылы олардың отбасында үлкен қыздары – анам Рауза дүниеге келді. Кейінірек оларда тағы үш қыз дүниеге келді: Клара, Шахеризада және Үмітжан.

1954 жылы менің кіші апам Үмітжан дүниеге келді. Өкінішке қарай, 1955 жылы атам қайтыс болды. Сол кезде әжем ұлына жүкті болатын, бірақ бала аман қалған жоқ. Ол «қайғыдан жанып кетті» деп айтылды. Менің анам әкесіз өскенін, ал кіші қарындастары оны тіпті есте де сақтамағанын айтты.

 Әжем 35 жасында, төрт кішкентай қыздарымен жесір қалды: үлкені 9 жаста, қалғандары – 6, 2 жаста және кенжесі бар болғаны бір жаста. Ол өте еңбекқор және шебер әйел болатын. Балаларды өзі тәрбиелеп, оған анасы Камила көмектесті. Әжем отбасын асырап, қыздарын аяғына тұрғызу үшін кез келген жұмысты атқарды. Ол оларды өсіріп қана қоймай, немерелерінің дүниеге келуін де күтті.

Әжем өте тәртіпті, жігерлі және данышпан адам болатын. Ол мені, немересін тәрбиелеуге алып, маған қамқорлық жасап, еркелетті. Өмірінде өкінетін жалғыз нәрсе – күйеуінің ұрпағын жалғастыра алатын ұл тумауы еді. Ол кезде балалар өлімі өте жоғары болған өйткені медицина деңгейі төмен еді. Сол кездерде балалар қызылша мен қызамықтан жиі қайтыс болаған.

Кішкентай кезімде әжемнен қабырғаға ілінген сурет туралы жиі сұрайтын едім. Ол соғысқа аттанып, қайтып оралмаған бауырым деп жауап беретін.

Кейін мен туысқандарымнан оның есімі Ахмет Асылбеков екендігін анықтадым. Ол Қарағанды облысынан шақырылып, хабар-ошарсыз жоғалған. Өкінішке орай, ол туралы ешқандай ақпарат табылмады.

Ұлы Отан соғысының мұрағаттары осыдан бес жыл бұрын ғана ашылған, жақында ғана майданға кеткендер туралы толық мәліметтер қолжетімді болды. «Халық естелігі» порталының хабарлауынша, Кабдолла Дүйсембеков Беларусь майданындағы 96-шы атқыштар дивизиясының 350-ші атқыштар полкінің құрамында шайқасқан.

 Ол Калуга, Хвастовичи, Дятково, Мглин, Сураж, Буда-Кошелево қалалары арқылы Белоруссия аумағындағы ұрыс қимылдарына қатысқан. 1943 жылы 13 қарашада Гомельге кеңес әскерлерінің шабуылы кезінде ауыр жарақат алады. Ауруханада емделгеннен кейін отанына оралды, бірақ жараланудың салдарынан 1955 жылы қайтыс болды.

Соғыс жылдарындағы ерлігі мен батырлығы үшін «Ерлігі үшін» және «1941-1945 жж. Ұлы Отан соғысындағы Германияны жеңгені үшін» медалдармен марапатталды. Атамның марапаттары мен жауынгерлік жолы туралы мұрағаттардан естіген соң, мен бұл ақпаратпен кіші апаммен бөліскем. Әкесінің еңбегі туралы естігенде, ол жылап жіберді, себебі оған ешқашан ол туралы айтпаған.

Бұл әңгімеде мен әжем мен атамның, сондай-ақ әжемнің бауырының өмірі мен тағдыры туралы айтып бердім. Соғыс әрбір отбасында өз ізін қалдырды, біздің отбасымыз да солай болды.

 Қазақстанда мыңдаған отбасы әкелерінен, ұлдарынан, ағалары мен күйеулерінен айырылды. Әйелдер тылда жұмыс істеді, майданға азық-түлік, оқ-дәрілер мен киім-кешек жөнелтті, кейде өздері де балаларын тамақтандыру үшін аштықта қалды.

Жеңістің 80 жылдығы қарсаңында туған-туысқандарымды еске ала отырып, мен өзімнің атам, әжем және әжемнің бауырын мақтананыш етемін. Олардың ерлігі, еңбексүйгіштігі мен батырлығы бүгінгі бейбіт әрі бақытты өмірімізді жақындатты.

 

 

Салтанат Диасқызы Қозғанова

Цифрлық даму, инновациялар және

Аэроғарыш өнеркәсібі министрлігі

Жобалық басқару саясаты департаменті

директорының орынбасары

Источник : https://www.gov.kz/memleket/entities/telecom/press/news/details/989812?lang=kk


Комментарии

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *